Blog

Dyscypliną nie jest karanie i korekcja zachowań. Jest nią wyznaczanie rodzinnych wartości. Za każdym razem, gdy dyscyplinujemy dzieci, jasność co do wartości, które chcemy pielęgnować w naszej rodzinie pomoże nam poczuć trwały grunt pod nogami. Kiedy mówimy: „W naszej rodzinie w ten sposób się do siebie nie odzywamy”, pomagamy dzieciom się ugruntować. Robimy bowiem dwie rzeczy naraz: po pierwsze, nadajemy kierunek, a nic nie orientuje lepiej niż jasno zadeklarowana, autentyczna wartość. Po drugie, tworzymy filar wartości rodzinnych, do którego dzieci mogą się odnosić. Wyjaśniamy im, czego nasza rodzina nie robi i czym nie jest.

Większość dorosłych posługuje się nożem, ogniem, wiertarką, mikserem, wchodzi na drabiny, przechodzi przez strumyk po kamieniach. Dzieci zaś staramy się chronić przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Tylko czy te ograniczenia nie spowodują większego zagrożenia w przyszłości? Jednocześnie mogą one wywołać poczucie braku gotowości do pewnych czynności i utrudnić kontakt z innymi dziećmi (np. w sytuacji, gdy bawią się one na drzewach, a my na to nie pozwalamy).

Jednym z przejawów nastoletniego dystansowania się od rodziców i budowania własnej odrębności jest ograniczanie dostępu do swojego świata oraz dbanie o prywatność. Kiedy byli dziećmi, wiedzieliśmy o nich wszystko, a drzwi do ich świata oraz pokoju stały dla nas otworem. Teraz coraz częściej widzimy je zamknięte, w pewnym momencie pojawia się na nich kartka: „Nie wchodzić bez pukania”, a my jesteśmy upominani, gdy tylko nam się to nawykowo zdarzy. Nastolatek znika ze wspólnej domowej przestrzeni czy dzielonego z nami czasu, coraz częściej zaczyna go spędzać w swoim pokoju, zajęty własnymi sprawami, do których nas nie zaprasza ani którymi się z nami nie dzieli.

W ostatnich latach coraz częściej mówi się o ruchu body positive, choć warto wiedzieć, że nie jest on dziełem naszego pokolenia. Świat usłyszał o nim przeszło pół wieku temu. Kanony piękna zatrzęsły się w posadach, akceptacja własnego ciała stała się normalnością. Poznajcie najlepsze książki o ciałopozytywności dla dzieci i ich rodziców.

Nie wiemy, kiedy się urodził, nie wiemy, kiedy zmarł. Mówimy o nim: Janusz Korczak, choć większość z nas nie wie nawet, jak nazywał się naprawdę. Ale pamiętamy światło, które rzucił na każde dziecko – dziecko, które pragnie szacunku, zrozumienia i nieskrępowanej konwenansami zabawy. 

Tolerancja jest trudną sztuką – zwłaszcza dziś, gdy zewsząd otacza nas mowa nienawiści. Innych nie zmienimy, ale warto pielęgnować szacunek do drugiego człowieka – nawet jeśli wiele nas dzieli – w naszym domu. Książki o tolerancji, które wybraliśmy, poruszają temat inności. Ich autorzy nie boją się trudnych tematów.

Pojawiają się w księgarniach, niektóre z nich ratują naszą codzienność, inne czasami kłócą się z naszymi wartościami. Książki o wychowaniu dzieci, bo o nich mowa, to odpowiedź na pytania rodziców, którzy potrzebują wsparcia, praktycznych wskazówek albo, po prostu, dobrego słowa i zapewnienia, że są wystarczający. Wybraliśmy dla was osiemnaście – naszym zdaniem kluczowych – książek o więzi, relacji, bliskości i zabawie, które warto przeczytać, będąc rodzicem.