Dostałam dziś wyczekany "Rosół", który miał być prezentem dla mojego synka Antka...ale najpierw sama przeczytałam książeczkę i jestem nią zachwycona. Antek też uwielbia rosół i też z odpowiednimi kluseczkami tak jak książkowy bohater. Nie wspomnę o tym, że za zieleniną nie przepada... Myślę, że gdy przeczyta Rosół z babcią, jej podejście również może się zmienić. Jako byłe dziecko-niejadek i rodzic dziecka, który niekoniecznie pochłonie wszystko co ma na talerzu, książka w przystępny sposób opowiada nam o tym, że niechęć zjedzenia posiłku nie jest niczym złym i nie może być piętnowana, a powinna być zrozumiana. Udowadniacie, że emocje i odczucia dzieci są równie ważne jak te dorosłych. Dzięki pozkazaniu takiego podejścia do rodzicielstwa mamy szansę wychować pewnych i świadomych siebie ludzi, tworząc przy tym relację, której być może nie mieliśmy okazji stworzyć z własnymi rodzicami. Chciałam Wam z całego serca podziękować za nią i polecić wszystkim mądrą książkę, która może okazać się przeznaczona nie tylko dla dzieci...

Antek zastanawia się: - Czy bycie grzecznym oznacza jedzenie tego, czego nie lubi? Jedzenie to czas celebracji wspólnych chwil i radości płynącej ze smakowania potraw. Czy powinno się zmuszać dziecko do jedzenia? A może nagradzać je za nie? Jaką postawę budujemy w dziecku, jeśli pokazujemy mu, że za zjedzenie czegoś, czego nie lubi (choć to jego święte prawo, by czegoś nie lubić), otrzyma deser? Posiłek powinien wiązać się z czymś przyjemnym, a nie z próbą siłowania się. Czy wyżej opisane sytuacje wydają się znajome? I to bardzo! Może nawet sami doświadczyliśmy ich jako dzieci...? Autorki w błyskotliwy sposób poruszają ważne kwestie szanowanie granic dzieci i zapraszają do tego by pochylić się nad słowem "niegrzeczny". Nazwa serii "Niegrzeczne książeczki" nie jest tu przypadkowa... Książkę wykorzystałam w pracy z całą grupą przedszkolaków do dyskusji na temat: jedzenia, ulubionych potraw, sposobów wyrażania dezaprobaty i granic.

„Rosół” opowiada o tym, że nie można namawiać innych do lubienia tego co my. Czy to będzie zupa czy zabawa, każdy ma prawo lubić coś innego a druga osoba powinna to uszanować nawet jeśli jest to babcia. Na szczęście babcia zrozumiała, że wnuczek lubi inną wersję zupy i oczywiście zjedli racuchy, które miały być deserem. Bardzo polubiliśmy te książki, zarówno od strony graficznej jak i przedstawione historie.