Seks w wielkim lesie

To literacka pochwała seksu radosnego, pozytywnego i naturalnego.

Język naukowca biologa miesza się z literaturą, humorem i ironią. Łukasz Łuczaj mówi o legalności seksu na łonie przyrody i o jego pięknie. Wnikliwie opowiada o relacji człowieka z aktorami nie-ludzkimi. Opisuje największe w Polsce dziuple, mogące pomieścić ludzi, czy nasiona przenoszone przez włosy łonowe. Czytelnik i czytelniczka dowiedzą się, do jakiego lasu najlepiej zabrać ukochaną/ego, jak położyć ją/jego na omszałej kłodzie drewna oraz jakie owady czyhają na uprawiających miłość w Puszczy Białowieskiej.

Łukasz Łuczaj jest biologiem, wizjonerem i innowatorem. Pracuje jako profesor na Uniwersytecie Rzeszowskim. Od wielu lat mieszka na Pogórzu Dynowskim i stamtąd wprowadza do Polski nowe trendy: jedzenia owadów (Podręcznik robakożercy, 2005), spożywania dzikich chwastów (Dzikie rośliny jadalne Polski, 2002; Dzika kuchnia, 2012) oraz zakładania łąk kwietnych. Jego obsesją jest eksploracja pojęcia naturalności i dzikości (poświęcił temu książkę W dziką stronę, 2010). Interesuje go, jak człowiek XXI wieku ze smartfonem w ręce może wrócić do natury, co to jest naturalna kuchnia, naturalny seks, naturalne życie. W swoich dziełach często odwołuje się do wiedzy etnograficznej, zarówno z dalekich tropików, jak i z naszego podwórka. Często czerpie ją z własnych doświadczeń badawczych, m.in. z Chin, Laosu czy Dalmacji. Więcej informacji na stronie autorskiej lukaszluczaj.pl.

Tylko Łukasz Łuczaj, profesor nadzwyczajny i erotoman też nadzwyczajny, wszystkojad jedzący łożyska z porodów swoich córek, mógł napisać ten poradnik dla zakochanych w naturze. Bezwstydnie podając miejsca, pory roku i rodzaj podłoża do uprawiania miłości. Zdemaskował niewinne bratki, jako słowiański symbol kazirodczych związków, i maślaki, naturalne lubrykanty dla leśnych ruchadeł. Książka orgazmiczna, łącząca praktykę z erudycją i wrażliwością. - Manuela Gretkowska

Zaczytasz się bez pamięci. A potem zechcesz wprowadzić w życie. - Marcin Fabjański, filozof

Fragment

„Popatrz, jakie mam buty, zniszczą się”.

„To dlaczego ich nie ściągniesz?”

„Nie wiem, nigdy na to nie wpadłam, nie chodziłam boso po lesie”.

I ściągnęła je. Bała się jednak iść sama. Trzymałem ją za rękę i patrzyłem,

jak pierwszy raz w życiu idzie boso po igliwiu i szyszkach.

Stąpała powoli, jakby po linie, jak tancerka.

Przeszła może dziesięć kroków, usiadła i rozpłakała się.

„Dlaczego nie zrobiłam tego wcześniej?

Przeżyłam dwadzieścia sześć lat w butach”.

Polecamy

[product id="15021"]

Literatura dla dorosłych Książki o emocjach dla dzieci Rozwój osobisty 

Życie seksualne